سنجاق قفلی

تو هستی من شدی از آنی همه من من نیست شدم در تو ازآنم همه ؛ تو

سنجاق قفلی

تو هستی من شدی از آنی همه من من نیست شدم در تو ازآنم همه ؛ تو

برای ت!

دوشنبه - 24 دی ماه 86

 

دلخورم انگار!

اگر بپرسی از چی یا که از کی، به سادگی شانه بالا میزنم و بی صدا یک "نمیدانم" بزرگ کف دستت میگذارم

اما خوب میفهمم که دلگیرم

شاید از دست این روزها که طولانی اند و کشدار و یخ زده

شاید دلتنگی و این همه کم بودن و نبودن است که اینطور کلافه ام میکند

شاید اینهمه صبوری و صبوری باشد که تابم را بی تاب کرده

یا شاید هم یکهو پاک خسته شده ام از پس این همه مدتی به درازای یک سال و شبیه یک عمر، تحمل کردن

 

انگار که حس قدیمی زندگی کردن توی یک حباب شیشه ای را دارم باز

پشت دیوار شیشه ای خودم نشسته ام و هیچ کس را راه نمیدهم

تو هم نمیدانم که میفهمی و دیوار را میبینی

یا که نمیدانی و آهسته نزدیک میشوی و به شیشه میخوری و برمیگردی

و یا حتی آهسته و بی صدا از پشت شیشه نماشایم میکنی و کاری هم نمیتوانی بکنی یا که نمیکنی شاید

کاری از دستم ساخته نیست برای دلم که اینطور گوشه گیر و تودار شده هم

خسته و دلتنگ است

بدقلق شده و هیچ جور، با هیچ زبانی با من کنار نمی اید، نرم نمیشود

با تو هم حتی

با مهربانی هایت هم گاهی

فراری شده

از خودم و تو و از همه کس

خودش را پشت لبخند توخالی روزمره ای پنهان می کند، آنچنان ماهرانه که من هم فقط گاهی بیهوا مچش را میگیرم

و این روزها نمیفهمم که دردش چیست و حرفش چیست و غصه اش از چیست

فقط آهسته کنارش میمانم و نگاهش میکنم گاهی با بغض

و فکر میکنم ای کاش این روزهایم تمام شوند به تمامی!

وحتی گاهی ای کاشم از برای خودم است که تمام شوم به تمامی

 

اما اینکه اینها را برایت میگویم یا که مینویسم فقط از باب قولی است که داده ام و قراری که گذاشته ایم شاید

و یا برای خاطر اینکه توجیه کنم خود بی قرارم را از بابت بدخلقی این روزها و دوری بی دلیلم از تو و این حفره ی بزرگ پر از بغض توی سینه ام

و یا اینکه فقط خواسته باشم این حس دردناک و بار سنگین لبخند بی لبخند زدن برای تو را از سر دلم بردارم

برای تو که قرار دلم با دلت هیچوقت لبخند خالی بی معنی و خشکیده زدن نبوده

برای تو که قرار دلم با دلت همراهی همیشه بوده و همزبانی و همدلی

برای تو که قرار دلم با دلت هر دو از دست رفته است این روزها

برای تو...که تنها تویی

برای تو که نه تنها تویی...بلکه شاید خود من باشی حتی

و یا شاید هم تنها به سادگی می خواهم بار دلم را با تو شریک شوم که خواسته ای مونس لحظه های درد وشادی ام باشی و به همان سادگی خواسته باشم دانستنت را که...

فقط کمی دلگیرم انگار!

نظرات 1 + ارسال نظر
اسمارتیس سه‌شنبه 25 دی‌ماه سال 1386 ساعت 02:31 ق.ظ http://smartis.blogsky.com

خیلی زیبا می نویسی
یعنی ...
کاملا روان
دلنشین...
...
(اینایی که گفتم نظر واقعیم بود)

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد